Soms zou ik willen dat ik mijn gedachten kon stoppen. Wat een rust zou er dan ontstaan. De fijne blije gedachten mogen wel blijven. Maar die kritische, opjagende, sombere gedachte mogen wel minder of eigenlijk het liefst helemaal weg.

De hoeveelheid gedachten die je hebt, kun je onmogelijk tellen. Het menselijk brein produceert er duizenden per dag. Je gedachten zijn reacties op wat je met je zintuigen waarneemt. Je brein verwerkt deze informatie en associeert daar vrolijk op door. Zo maken je gedachten (soms bliksemsnel) allerlei sprongetjes, die niet altijd perse logisch of eenduidig zijn. Op zich is dit allemaal geen probleem. Maar de situatie verandert, op het moment dat je een gedachten wel heel serieus neemt of er door geobsedeerd raakt. Een gedachte wordt dan een overtuiging. Uit één van de vele duizenden gedachten heb je er nu één gekozen die je serieus neemt. Deze overtuiging werkt door in hoe je je voelt en welke keuzes je maakt.

Denken gaat automatisch en verstrikt raken in gedachten gebeurd vaak onbewust. Bij tegenslag popt misschien een gedachte op als “mij gebeurd dit elke keer” en door hier veel gewicht aan te hangen en vanuit deze bril naar de wereld te kijken verandert je willekeurige gedachte in een algemene waarheid: “bij mij zit altijd alles tegen”. Met het geloven van de verkeerde gedachten creëer je zo een heel ander leven dan je voor jezelf wenst. 

Gelukkig kunnen we wat onbewust gebeurd bewust maken. In mijn praktijk werk ik onder andere het doorzien van het innerlijke deel dat deze gedachten produceert. Vaak komt veel denken voort uit een beschermingsmechanisme dat ooit is ontstaan om jou te helpen. Samen onderzoeken we dit mechanisme. We zien haar als een opzichzelfstaand deel en vragen haar: wat is je achterliggende functie? Wat heeft het voor ondersteunende werking voor je? Door dit te (h)erkennen ontstaat vaak al meer ruimte tussen je authentieke zelf en je gedachten. Ook gebruik ik werkvormen die je helpen van je overactieve hoofd, te zakken in je lijf. Het lijf waar vaak emoties opgeslagen liggen die nog gevoeld willen worden. Daarbij is je lijf de plek waar geen chaos heerst, maar je weer in contact staat met je innerlijke kracht en rust. Zo ga je van een leven waarbij je lijdt onder alle innerlijke chaos, naar een leven waarin jij de leiding hebt over je gedachten en daarmee jezelf. 

Gedachten zijn gereedschap, voor de juiste klus op het juiste moment. Ze zijn regelmatig heel erg nuttig en hoeven dus zeker niet weg! In het samenleven met je gedachten helpt het juiste perspectief. Je gedachten zijn maar gedachten. Niet meer en niet meer. Voor mij geeft die gedachte lucht.